Rollen

8 juli 2015
Buiten gleed een zachte voorjaarsbries als een zachte hand van een gedroomde minnaar langs de wang van Tina.
'Betsy Perk reed uiteindelijk op een ezel, zonder zadel, over de landpaden in Limburg,' zei Roos.
'Een ezel? Bedoel je een muildier?'
'Ja dieren zie je vaak bij schrijvers, de één heeft een hond, de ander een kat en Betsy een ezel.'
'Vertel eens meer over die vrouw. Wat deed ze?
'Ze was een denker, eentje uit een best wel goed milieu. Haar broers gingen studeren, maar zij mocht dat niet. In haar tijd, ik spreek over uh 1855 of zoiets, in die tijd studeerden vrouwen niet. Die waren goed voor het baren en hielden zich bezig met huishoudelijke taken. Betsy wilde meer. Nadat haar vader stierf en brood op de planken moest komen wilde ze met schrijven haar centjes verdienen. Ze stond aan de vooravond van de vrouwenemancipatie. Wat ik tot nu toe over haar gelezen heb zegt niet veel goeds over hoe ze met haar medemensen omging. Waar zij kwam ging het mis, ontstonden ruzies en begonnen mensen boze dingen te zeggen.
Ja veranderingen worden nooit zomaar van de één op de andere dag geaccepteerd. Ze begon met een vrouwenblad, een vrouwenexpositie in het gemeentehuis van Delft en met boekenschrijven. Dat laatste was denk ik het beste voor haar. Ze kreeg veel tegenwerking en weinig erkenning en ja uiteindelijk reed ze op haar ezel door Limburg. Hoe meer ik over haar lees, hoe onbegrijpelijker haar handelen wordt.'
'Dat ze uit haar oude rol stapte was een feit, maar haar nieuwe rol kreeg weinig omarming.'
'Ze wenste zich gewoon niet te conformeren aan wat men van haar verwachtte, ze haatte maniertjes.' zei Hannes met een serieus gezicht. Daarin is nog steeds niet veel veranderd. Bijna iedereen past zich aan, aan een denkbeeldige rol die alleen maar in de hoofden van mensen leeft. Dat wat je wil zien zie je.'
Nadat Hannes die woorden had uitgesproken liep hij op zijn handen verder. Roos en Tina krompen ineen van het lachen. Op het moment dat Hannes zijn donkerblauwe suede schoenen had uitgeschopt en als handschoenen probeerde aan te trekken kwamen de twee meiden niet meer bij. Ze rolden over de straat van de pret. Hannes was een geboren circusartiest:superlenig en met een gezicht die binnen een tel van uitdrukking veranderde. Met tranen in hun ogen strekten de dames uiteindelijk hun ruggen. Hannes keerde weer om en Mickey sliep als een gekrulde eekhoorn in zijn mand.
Ze waren een straat verder nu en het leek op het huis waar Hannes en Roos tijdelijk woonden, maar de deur had rechts een ouderwetse bel en een donkergroen naambordje met vier namen geschreven op insteekkaartjes in vakjes geduwd.
Tina trok aan de bel,...

wordt vervolgd,...