07-01-2014 Rotterdam Veel van mijn soortgenoten liggen graag op krakende kranten. Ze kunnen daar uren slapen en gapen. Voor een geletterde jongen zoals ik, ligt dat anders.
Een paar dagen terug kon ik mijn draai niet vinden op een krantenstapel en liet mijn oog vallen op een artikel over te werkstelling van werklozen in Rotterdam. Sinds ik kan lezen begin ik mensen steeds onbegrijpelijker te vinden. Hoe kan een levend wezen ooit werkloos zijn? Er is toch altijd wat te doen? Natuurlijk weet ik wel dat de glimmende munten bij jullie de baas zijn en dat werkloosheid betekent dat er geen cent binnenkomt. Ook beseft deze goed gevulde kattenknul dat het luie leven dat ik mag leiden betaald wordt door de mensen bij wie ik woon. Ze werken in de kunsten, zonder subsidie en jagen op vogels, muizen en insecten, maar op een andere manier dan wij mauwers zouden doen. Ze drinken niet uit sloten. Ik kan elk moment stoppen met schrijven en mezelf onletteren en weer helemaal kat worden, maar bij jullie mensen is alles zo ingewikkeld. Wie onlettert valt meteen overal buiten. Wie gaat jagen op een lekkere vette gans en het beest op een openbaar grasveld gaat roosteren wordt opgepakt door mensen met blauwe petten op. (maar zorgt wel voor werkgelegenheid) Ik bedacht een winstgevend kunstplan. Maak mij van krantenpapier. Zet er een bordje bij met de titel Geletterde Kat of Kaskraakkat en stel mijn papieren beeltenis ten toon in museum Boijmans van Beuningen. Over 100 jaar ben ik gegarandeerd een noviteit. Hang een hoog prijskaartje boven het kunstwerk met een bedrag van minstens 45.000 euro zodat de superrijken de kunstkat willen kopen. Zo laat ik geld rollen en hebben mensen wat te doen.

.............. .. .... .. .........................Lees meer klik hier