www.atelierliza.nl
home

juli 2018

Hoi,
Matyas, op de foto boven, is onder het schild van een plastic soepschildpad gekropen. Hij kon het niet laten. Zijn doorzichtige pantser beschermt tegen de wind. In plaats van plastic afval weg te gooien kan je een kas maken. Ga naar een groot veld en laat vers groen onder je schild groeien. Een CO2-vriendelijk spoor zal je volgen. Klik hier naar het maakproces van de plastic soepschildpad in Rotterdam.

Lees een interview met gitaristen en klik hier antwoorden van pianisten

Nieuwe liedjes zijn vanaf 3 juli te beluisteren. Over een bas van Medina en over Nikki, een meisje dat in een dagboek een heel raar sprookje schrijft. Gezongen door Sophia.

 



Hallo Heelal!


Wanneer begon het eerste leven op aarde?





* * *



De Rotterdamse Kunst&Cultuurkrant is er weer.
PAK MEE en doe mee. Thema: FESTIVALS !
Cash
Knibbel, knabbel, kluisje, wie speelt daar in dat huisje?

Klik hier Albert d' albinobig, die een verfbad nam
 
BOeKeN / LiedjeS  / melodietjeS
Neem je mooiste boek mee naar muziekles en laten we daar een song van maken?
Boekenliedjes
De verdwenen gitaren, gezongen door Medina, Spookje en Indianen:''oehoehoehoeboe!!!'
Sophia vertelt en zingt over
De Theasisters in Parijs

Cash
over een ongewoon gitaristenhotel, klinkende munten, een door stroom gestuurd muziekinstrument en grote en kleine mensen.



vanaf 7 juni 2017



met: Anna, Lizzy, Thomas, Demmy, Anastasia en haar zus Anna,de draaiorgelman van Rotterdam, Edwin en 'alle' centen in de wereld.

Delfts blauwe dagen (16)

Zonder schoenen in de Schorre Pioen

Wie denkt dat taal alleen uit woorden bestaat kan in Delfts blauwe dagen een andere weg bewandelen.Trek je schoenen uit en geniet van vrije voeten. Klik naar de Schorre Pioen en raad welke Nederlandse schrijver over wolvevet schreef.

 

Nieuwe muziek

Er was er eens een basgitaar en die speelde alleen maar. Het instrument gaat op zoek naar andere spelers zoals, een trompet, een drummer en een fluitspeler. Hier te beluisteren met Medina en Drummy.

Dagboek van een muts is een verhaal waar Sophia een liedje over aan het maken is. Je kan het hier horen.


 

Cliplezen

Wordt het Rockstar of toch liever lichtvoetige jazz? Gaan we tekenen, knippen en plakken of toch liever gewoon met de camera in de hand door Rotterdam trekken?

Antwoord: Het wordt Rockstar, met dank aan Sharon die met haar prachtige elektrische gitaar iedereen in de Theeroos mee laat genieten van krachtige Rock. Los gaan in een wereld vol vaste wetten en gewoonten maakt blij. In muziek is alles mogeljk.



Unicorns

Heb jij ze al gezien?


Kunst maken in Rotterdam 2018


Sprookjes


De Unicorn
is af. Geniet van een Schots winter-avontuur in Glen Affric.. Leestijd: minimaal 60 minuten.



Viola's reizen krijgt een nieuwe letterjas. Zonder zolen de wereld in. Was het in 1987 een theatervoorstelling voor kinderen. Momenteel maak ik er een nieuw verhaal van, niet alleen voor de kleintjes.  Hier kan je het begin lezen.

 
Krantenman
1 mei 2018 Rotterdam Een derde krantenlichaam vraagt om aandacht.   Nog even en het papier is op. Nee, zo snel gaat dat nou ook weer niet. Hoewel? Ja, er is een papiertekort geweest bij de afname van de Volkskrant en daardoor is Sir Edmund gekrompen. Meneer is veranderd. Hij glimt van plezier want hij mag er nog steeds zijn: Botten van bamboe en spieren van het versnipperde hout van bomen. Pop Page Pi en Europi Anne hebben gezelschap gekregen. Zijn naam is Karel. Ze zijn in het noorden van Frankrijk in het echt te zien. Met dank aan de Sir Edmunds van de Volkskrant.
 

LINKs&(K)LIKs
ANNA:  www.fluens.weebly.com
XIAO: www.xiao-expositie.simpsite.nl
PIEM:http://www.piemwirtz.com/
MILENKA: milenkajacobs.nl
BEELDEN KIJKEN IN ROTTERDAM
  Beelden kijken in Rotterdam http://www.bkor.nl/
trailer: ALPHABET
literatuurmuseum.nl
goedeboekjes.nl
www.Coursera.org
www.VPRO.nl
www.Volkskrant.nl


Foto van de maand

Jessy en Sophia 29 juni 2018
Pittige Pittenpad in de (s)maak.
Een schild vol energierijke natuurlijke zaken.
Pitten van pompoenen, pruimen, paprika's en lychee's. Geen grenspad, maar een liefdespad op liefdespad.'Hé, ze hebben hun schilden afgedaan, twee naaktpadden doen privédingen.' Niet digitaal zichtbaar. Hun schilden kan je links bekijken.


De plastic soepschildpad doet zich al maanden te goed aan flessen, doppen, zakjes, pasjes, nepdrollen en duizenddingenvoorwerpen zonder namen. Benieuwd? Op zolder in Ommoord staat-ie te dromen over ons consumtie paradepaardje in het paradijs van overvloed.
Verhalen uit Frankrijk
 
  
    Bonjour !



Qu'est ce que c'est ?

Picardië 8 juni 2018
Een verhaal, tot op de dag van vandaag nog steeds zonder begin en eind. De vraag: Van wie en waarom daar? Nog altijd onbeantwoord.
Ik zal het één en ander uit de doeken doen.

Een kleine kermis gaf op een avond in de zomer van 2017 vertier in het centrum van ons dorp in het noorden van Frankrijk. Plezier in botsautootjes, koele drankjes aan een bar, dansen in de disco onder fel gekleurde lampen. Kinderen, een moeder, jongeren, een vader. Kortom, een ieder dromde om de ander. Een enkeling zat alleen en dan meestal aan de bar.
Edwin en ik liepen onze ronde. We bezochten het spektakel en zoals altijd danste ik mee tussen de Fransen.

De stilte daarna deed onze oren suizen. We passeerden de plaatselijke basisschool en daar tegenover de kerk met de vervallen begraafplaats achter een kaarsrechte muur. Wie langsloopt weet niet dat de tijd daar als een tsunami heeft huisgehouden in de graven. Niks staat meer recht. Sommige rustplaatsen zijn compleet ingestort. Naamplaatjes, als vergeten doffe amuletten. Wie bezoekt daar de doden nog?

Onze tocht ging verder langs het lange pad tussen de weilanden en het grote moderne kerkhof: le cimetière moderne. Die nacht was het zo donker dat je je eigen voeten niet eens kon zien, laat staan die van een ander. We liepen langs de begraafplaats. Een goed onderhouden dodenrijk vol verse bloemen, portretten en herinneringsbeelden. Hier leven de nabestaanden nog wel.

Die nacht was het waarschijnlijk gebeurd.

De volgende dag rond een uur of drie zagen wij al van verre dat iets gaande was op het lange pad. Dit keer kwamen we van de andere kant. Een vrouw was heftig aan het praten, ze opende haar autodeur. Ging naar binnen. Kwam weer buiten en sprak door haar telefoon. Politie, veel woorden. We passeerden, Ik kijk naar rechts en zie op een wit laken een bruin gekleurd skelet van een klein mens. Ik dacht meteen aan een kind. Het was een stapel botten met daarboven de schedel. Ik kijk goed naar de donkerbruine zigzag naden op de kop. Ik loop als een robot verder en kan geen woord uit mijn strot krijgen. Het leek een oud skelet dat pas was opgegraven. Waarom lag het aan de overkant van de nieuwe begraafplaats? Waarom op een schoon wit laken? Was het die nacht opgegraven? Heeft iemand het daar neergelegd met de bedoeling dat het alsnog begraven zou worden? Waarom zo open en bloot? Wat zien we over het hoofd?

Edwin en ik liepen rustig verder en spraken met elkaar alsof er niets aan de hand was. De politieauto volgde ons tergend langzaam.

Op de hoofdweg snelde de wagen weg.

 

maandpagina van juli 2018  
©Copyright2018 Atelier Liza