05-01-2016 Rotterdam Het hek is van de dam, de rode loper ligt toch uit. Ja, veel sneller dan gedacht was het ijs gebroken, terwijl mijn verzorgers nog niet eens hadden geschaatst op de kunstijsbaan in de De Esch in Rotterdam. De Rooie, ons weekblad heeft er een dagtaak aan gehad. Ruim een jaar van strijd en steeds een hapje verder, 365 dagen van snel weg weg weg. Een week voor de jaarwisseling was daar bij de ronde houten eettafel ineens een stil moment. Het duurde misschien maar twee tellen. De rooie werd aangetrokken door een uitstekende rechter hand. Hij werd aangetrokken door lieve woordjes zoals:'Kom maar, jij bent ook een lieve jongen.' Of hij het nou miauw wilde of niet, hij werd als rode wijn uit een omgedraaide fles zo het wijnglas ingeschonken of zoals cassis-siroop in een glas water. Zijn snuit werd aangetrokken door die hand en zijn gevoelige neus raakte op één millimeter na haar vinger. Hij rook aan mijn verzorgster. Hij inhaleerde diep. Het nieuws drong in zijn reukpapillen. Hij stond een seconde stil en schoot daarna als een vuurpijl door het kattenluik naar buiten. Ik wist zo begint het altijd. Eerst ruiken en dan.....,
Later zag ik ze weer samen en aaide zij over zijn kop. Toen wist ik het zeker. Code rood!
Kat Floris veranderde voor mijn ogen in vuurwerk. De rooie is de aansteker. Knalkleuren bliezen zichzelf sissend door de huiskamer. Pisgeuren spattend in de rondte in de muziekkamer. Wat moet je daarmee? En of het nog niet genoeg was ging kat Fabian zich er ook maar mee bemoeien. Als hij zijn zang inzet vluchten de muizen en vliegen de vogels massaal naar het zuiden. Zoals bij een jaarwisseling het vuurwerk ook niet eeuwig in de lucht blijft hangen en de knal-en knetterserenades ook niet de hele nacht doordreunen zo zijn katten op een gegeven moment ook op. Een kattenfamilie in diepe slaap tref je op dit moment (5 januari 12.25 uur) nu ik dit stukje schrijf in huize Schot. Floris ligt uitgevloerd op de blauwe bank, de plek van Edwin. Fabian op de rode poef, de Rooie Rotterdammer op de witte eetkamerstoel (de plek van Fabian) Rodin in het blauwe zitkussen op zolder. En ik? Ja ik zit luid spinnend op mijn godin, in de verboden kamer.
Straks als het buiten weer gaat schemeren en binnen een paar lampjes aangaan en het zo tegen zessen loopt en de vier bakjes weer gevuld gaan worden op het aanrecht beneden dan kan zelfs de allerkleinste beweging rondom kat Floris voor een windhoos zorgen. De Rooie Rotterdammer is dan al weer minstens een uur geleden vertrokken, maar hier in huis geldt:
code rood!

..............    .....   .(V)Lees meer Flits (k)lik hier