Vrije Volkkat
17 februari 2015 Rotterdam Mickey werd in het voorjaar van 1982 geboren in een krantennest in Schiedam, in een oud huis vol boeken en planten en veel verschillende papieren nieuwsbladen.  ‘Het Vrije Volk’ stond in rode letters (in haar gedachte) boven de buitendeur en het mag vreemd genoemd worden dat geen enkel katje uit het nest vuurrood was. Een slank meisje van 1 meter 70 stond op de stoep voor het huis de rode letters te bewonderen en ze keek nog eens goed naar het nummer. Ja, hier moest het zijn. Ze was de dochter van Anna en zolang je de dochter bent van, heb je voordelen. Dat was in haar geval zo. Eigenlijk was ze al een jonge vrouw, maar niemand zag dat. Ze belde aan. Een vriendelijke vader deed open en ze volgde hem door een kleine gang. De eerste deur links, en na vijf stappen weer links. Daar bij het raam in de kamer stond een kartonnen doos. Het huis rook naar kinderen. Weer ging ze naar links. De wereld was vol vaders en moeders en op het moment dat ze de pluizige kat in zijn kleine glazen slaapogen keek voelde ze zichzelf groeien. Op dat moment werd ze zelf moeder, terwijl de vriendelijke meneer tegen haar zei:’Kies er maar eentje ze zijn nog allemaal vrij.’ Ze wees naar het pluizige bolletje met grote en kleine letters in zijn vacht. ‘Over twee weken is hij van jou’, zei de krantenman. Ze bedankte en maakte een kleine buiging voor ze afscheid nam. Zo doe je dat, dacht ze te weten.  Op balletles hadden de dansers jaar in jaar uit op die manier van elkaar afscheid genomen. De wereld was nog één grote danszaal vol spiegels.
De dagen die volgden konden niet snel genoeg voorbij gaan. De Vredenoordkade zou de meest bijzondere kat van de wereld als inwoner krijgen, maar dat denken alle vaders en moeders, dat ze de meest bijzondere kinderen hebben. Toch is het waar.
Een bruin rechthoekig mandje werd ontdaan van schoensmeer, borstels en oude doeken. Een kussen met daarop kranten werd in het nest gelegd en de treinreis naar Schiedam begon. De ontmoeting kon niet snel genoeg een vervolg krijgen. Na aangebeld te hebben bij de krantenman, was ze binnen drie tellen op de plek van haar hartendief. De kat kwam al aangelopen en stapte zelf in zijn mand. Het meisje gaf de man een reep chocola en vertrok met een niet weg te poetsen glimlach op haar gezicht. In plaats dat ze de trein terug naar Rotterdam nam reisde ze de andere kant uit. Naar Delft. Het dier keek onderweg zijn ogen uit.

wordt vervolgd,...