Schilderen naar model
|
In jaar 2 stapten steeds andere modellen het podium op in een lokaal aan het Haringvliet in Rotterdam. Sommigen zaten de hele avond op een stoel en droegen de meest fantastische kleurrijke omslagdoeken, een ander lag languit en viel zowat in slaap, eentje wisselde om het uur van houding. De meesten kwamen drie weken achteréénvolgend of zag je later weer eens terug. Je leerde de lijven en gezichten
kennen door aanschouwing. Ze waren jong, oud, slank, vol, groot, klein, verfijnd, gespierd.
Afwisseling genoeg.
Wel allemaal vrouw.
Waarom?
'Ja, vrouwenlichamen zijn mooier en prettiger om na te schilderen,' zei eentje.
'Zachte rondingen,' je kent de hele riedel al bij voorbaat.
'Vrouwen doen graag aan modelzitten.'
'Wat is er nou mooi aan een mannenlijf?'
Daar ze allemaal mijn richting uitkeken moest ik antwoorden. Ik was kennelijk met mijn woorden zo vol overtuiging dat Guus, onze docent, het zou regelen.
Een week later liep een mannelijk model het podium op.
Hij kwam één keer.
|
|
|
 |
|
|