Wie zoekt zal...

De Groene Amsterdammer kwam op 3 december 2015 via de computer binnen pruttelen. Hoe gaat zoiets?

Wie zoekt zal altijd iets vinden. Ieder gezond sociaal mens bloeit op met tijdgenoten waarmee denken gedeeld kan worden en waarmee bekvechten mogelijk is zonder elkaar de hersens in te slaan. De gesprekken moet altijd wel op basis van gelijkwaardigheid verlopen want anders vervalt je recht tot spreken en wordt er al helemaal niet geluisterd. Daar dominanten het alleenrecht opeisen en hun verhaal als waarheid de wereld in smijten kan het soms lang zoeken zijn in een wereld vol helden en winnaars.
Het pruttelende gevoel van herkenning en aangenaamheid, de vonds van het weekblad De Groene is als het lekkerste kopje koffie drinken. Als heerlijke gesprekken door telefoon met zus. Je slurpt het goddelijke vocht helemaal op en voelt nieuwe energie opborrelen. Een gevoel van herkenning en zinnen als:’Ja, natuurlijk er zijn altijd meer mensen die zien hoe oneerlijk de buit verdeeld wordt tussen mannen en vrouwen. Ja natuurlijk er zijn altijd mensen die elkaar allang gevonden hebben en de diepte in willen omdat denken en uitkomsten krijgen zo prettig voelt.' Lekker luchtig tegen dingen in durven denken om niet door voorspelbaarheid een manier van leven gedicteerd te krijgen waaronder je uiteindelijk zal bezwijken.
In mijn wereldbeeld ben je op de wereld om te delen waar dat kan. Daar zijn opleidingen vooral voor bedoeld. Wie leest en schrijft leert beschouwen, dat wil zeggen dat je de wereld van een afstand leert bekijken. Als een vrije vogel in de lucht.

 

***)(***